Kia ora South Island!

Genietend van een zo groot mogelijk ontbijt in de haven heb ik de volgende ochtend enorm om mijzelf moeten lachen! Wellington was met daglicht en 2 blokken verderop wél die leuke stad waarover ik had gelezen en gehoord. Maar om na deze 2 zeer onstuimige en korte nachten op de dorm voortaan verzekerd te zijn van 'single rooms' heb ik gister een half uurtje bij I-site gezeten. In iedere stad vind ze en je kunt er alle activiteiten en accomodatie boeken maar ook helpen ze je met het regelen van bussen, boten en vliegtuigen. Kortom deze mensen zijn helden voor ongeoefende Backies als ik! Je vertelt je plan en waar je behoefte aan hebt en zij komen met suggesties, gaan bellen en reserveren. Je betaalt de hele bups in 1 keer en je krijgt een pak aan vouchers mee waarop alle informatie staat die je nodig hebt. Dat scheelt een hoop teleurstellingen en stressmomenten! Klinkt en is allemaal iets minder avontuurlijk maar met kleine oogjes zeg ik voor dit moment: Geweldig! Nu nog even de goede balans vinden hoe ver vooruit ik alles vastleg. Ik ben nogal van de bonnefooi en wil mijn reis ook wel een beetje laten gebeuren en de voorbestemming niet te veel in de weg zitten.

Met een rugzak vol herinneringen, de nodige backpacklessen en onuitwisbare beelden verlaat ik heel vroeg in de ochtend het Noordereiland. Wat een joekel van een Ferry! Ik hoorde dat het tussen de eilanden in de 'Cook Straat', vernoemd naar James Cook die als eerste European zich in deze wateren ophield, aardig kan spoken door de samenkomst van de Zuidelijke Stille Oceaan en de Tasman Zee. Dit laatste water is dan weer vernoemd naar de Hollandse ontdekkingsreiziger van weleer, Abel Tasman. Hij zette rond 1644 voor de VOC eerste voet aan wal en werd iets minder vriendelijk ontvangen door de Maori's dan het ontvangst waar ik van mag genieten. 

Vandaag wordt er een kalme zee verwacht. Ik heb een plekje op het zonnedek ontdekt en zie na een tijd varen de ontelbare eilandjes dichterbij komen nu we met halve kracht de Marlborought Sounds invaren. Diep azuurblauw water en met naaldbomen begroeide landtongen. Geuren mengen zich, zoute zee, dennengroen & het English Breakfast met worst & bonen dat 1 dek lager geserveerd wordt. Onbewoond, hier en daar een vissersbootje verder alleen natuur en eilanden zo ver je kunt kijken. De knopen mogen nog lager, kan mij niet lang genoeg duren. In gedachte droom ik weg en zie ik in iedere liefelijk baai mijn kleine witte houten huis liggen met een steiger voor mijn bootje anders wordt het wel heel 'savage'! 

Na ruim 3 uur varen komt onze aanlegplaats in zicht, het schattig plaatsje Picton. Een Scandinavische uitstraling maar dan in combinatie met palmbomen. NZ staat bekend om de grote contrasten. Regenwouden naast gletsjers, pinguïns die in de bossen leven. De natuur had wonderlijke ideeën voor dit deel van de wereld. Er wordt gezegd dat de invloed van het nabijgelegen Antarctica ook een grote rol heeft gespeeld.
In de haven staat de eigenaar van het hostel mij al op te wachten met een busje waar groot de naam Sequoia Lodge op prijkt. Dat belooft veel goeds en dat werd direct bij aankomst bevestigd. Een geheel van hout gebouwd en in gezellige kleuren geverfd hostel met veranda's, een hotpool, over hangmatten en manden met spullen die je kunt lenen om je verblijf zo comfortabel mogelijk te maken. Ook is er veel gratis voedsel in de fridge, thee, koffie, kruiden en wordt er iedere avond om 8 uur chocoladepudding gemaakt voor iedereen! Wat een welkom door deze aardige baas en wat een wereld van verschil met mijn 'ontvangst' in Windy Welly! Langzaam begin ik de ervaringsverhalen van vrienden te herkennen die mij voorgingen in Aotearoa (de naam die Maori's gebruiken voor NZ). 

In de haven ontmoet ik Claudia uit Duitsland en we spreken af om vanmiddag samen een track te lopen. Een pittige 4 uur waarbij we op de top getrakteerd worden op een fantastisch uitzicht. In de avond eten we gezellig samen bij Seabreeze in de haven en nemen we laat afscheid van elkaar met de belofte elkaar te volgen op onze tochten. Even denk ik eraan alles om te boeken en hier een paar dagen te blijven maar ik krijg het advies om door te reizen. "Keep going South Karen, you will be surprised!"